Biblioteka Publiczna

„Chatka Puchatka” Alan Alexander Milne rozpoczyna się wędrówką najbardziej znanego na świecie misia po ośnieżonej ścieżce leśnej do swego przyjaciela prosiaczka.

Śnieg i biel- taka sceneria była również  za oknem biblioteki 18 stycznia. Mimo chłodu w bibliotece pojawiło się kilkoro dzieci.

Mruczanka  Kubusia Puchatka, także jest o zimie

„Im bardziej pada śnieg,

Bim-bom

Im bardziej prószy śnieg,

Bim-bom

Tym bardziej sypie śnieg

Bim-bom

Jak biały puch z poduszki. ..”

To poezja ku pokrzepieniu serc „gdy marzną (…) paluszki

18 stycznia  to Międzynarodowy Dzień Kubusia Puchatka! Znany niemal na całym świecie amator miodku i najbardziej rozpoznawalny mieszkaniec Stumilowego Lasu pojawił się po raz pierwszy w 1926 roku - wówczas ukazała się pierwsza publikacja, opowiadająca historię tego wyjątkowego misia. Jej autorem był Alan Aleksander Milne(ur. 18.01.1882) - data urodzenia jego twórcy stała się świętem Kubusia Puchatka!

Z tej okazji przychodzące do biblioteki dzieci mogły poprzeglądać książeczki i czasopisma związane z tą postacią. Odważniejsi spróbowali narysować jego portret.

12 grudnia w bibliotece dzieci mogły kreatywnie spędzić czas na robieniu bożonarodzeniowych kartek lub ozdób. Młodzi artyści mogli inspirować się książkami o tematyce świątecznej prezentowanymi  na okolicznościowej wystawce.

 Powstały ciekawe prace.

Bibliotekarka i młodzi czytelnicy życzą wszystkim : „Wesołych Świąt!”

Galeria

26 listopada pani bibliotekarka udała się do oddziału przedszkolnego w Szkole Podstawowej w Zagorzycach Górnych.  Już na parkingu spotkała OGROMNEGO MISIA, który wysiadł z auta razem z małą dziewczynką i jej mamusią. Okazało się, że prawie wszystkie dzieci przyniosły ze sobą ukochane pluszaki. Te dzieci, które nie wiedziały o tym, że w ten poniedziałkowy ranek uczcimy Dzień Pluszowego Misia i nie przyniosły swoich przytulanek, mogły pobawić się szkolnymi miśkami i Kubusiem Puchatkiem przyniesionym z biblioteki.

Misiaki i te wielkie i te mniejsze i całkiem malutkie rozsiadły się ze swoimi dziećmi na dywanie  i posłuchały fragmentu książki A. A. Milne pt. „Kubuś Puchatek”. Była to opowieść o tym, jak najbardziej znany na świecie miś udawał chmurkę, by zdobyć miód. Książeczkę czytała oczywiście bibliotekarka Kasia, pokazując  jednocześnie przygody misia zwanego Kubusiem.  Puchatek, jak zwykle, śpiewał  jedną ze swoich mruczanek, trzymając się balonika:

"Jak to miło Chmurką być,

Niebem płynąć jak po wodzie.

Mała Chmurka na dzień dobry

taką piosenkę śpiewa co dzień:

– Jak to miło Chmurką być

Niebem płynąć jak po wodzie..."

Dzieci mu trochę pomagały śpiewać, a potem udawały pszczółki, głośno bzycząc, gdy w tekście pojawiały się te owady.

Wizyta bibliotekarki , w tym szczególnym dniu,  nie mogła się obyć bez „misiowych ”  książeczek i czasopism .

Przedszkolaki zaśpiewały także piosenki o misiach i pobawiły się w „Starego Niedźwiedzia”.

Na zakończenie dzieci narysowały kolorowe misie na tablicy.

Biblioteka dziękuje pani przedszkolance Kasi za pomoc w zorganizowaniu „misowego spotkania”

Galeria

 Wielkie obchody stulecia Odrodzenia Polski  nie ominęły Biblioteki Publicznej w Zagorzycach. W październiku  dzieci z Zagorzyc zgłaszały swoje prace do konkursu „Zakładka dla Niepodległej” organizowanej  przez Bibliotekę Publiczną w Sędziszowie Małopolskim  z filiami, także w siedzibie biblioteki zagorzyckiej  czytelnicy mogli oglądać wystawę wydawnictw historycznych pod tytułem : „Drogi do Niepodległej”.  

 9 listopada w Szkole Podstawowej w Zagorzycach Dolnych odbyła się uroczysta wieczernica z okazji  Święta Niepodległości, na której uczniowie śpiewem, deklamacją wierszy i tańcem uczcili setną rocznicę wyzwolenia naszej ojczyzny spod zaborów.

 Zorganizowana została również wystawa związanych z patriotyzmem  książek, w której  część pochodziła ze zbiorów Biblioteki Publicznej, Biblioteki Parafialnej i zasobów własnych bibliotekarki, pod wspólnym tytułem: „ Książki- skarbnice polskości”.

  Ponieważ  wystawione książki wzbudziły zainteresowanie, bibliotekarka przeprowadziła dwie lekcje biblioteczne  na ich temat.

  „ Pieśń ujdzie cało”- te słowa mistrza Adama Mickiewicza z „Konrada Wallenroda”,  mówią o trwałości pieśni, śpiewu, poezji, legend, przekazów ustnych, dzięki którym nasza polskość się utrzymała. Znajomość naszych rodzimych pieśni jest ważna. W zbiorze śpiewników, które wystawiono na wystawce można znaleźć  pieśni kościelne, które zachowały mowę naszych przodków. Wśród starych śpiewniczków kościelnych i modlitewników (był taki i z 1897), zapisane są polskie słowa pacierzy szeptanych przez naszych przodków. W zbiorze J. Siedleckiego z 1922 znajdziemy pieśń ”Boże, coś Polskę”. W gronie rodzinnym , w okresie świąt Bożego Narodzenia, każdy Polak śpiewał kolędy. Ich niezmienne przez wieki melodie i słowa budziły w sercach najcieplejsze uczucia. Ich treści i melodie zapisane w „Kolendach” zebranych przez F. Koniora (1927 r.) i  „Kantyczkach z nutami”  J. Kaszyckiego(reprint z 1911 roku), były chętnie używane przez mieszkańców Zagorzyc w ubiegłym wieku. Pieśni patriotyczne, pieśni ludowe i te proste, to też polska kultura. Na wystawie znalazły się takie tytuły, jak m. in. : „O mój rozmarynie”, „Pieśni partiotyczne”, ‘Rewia piosenek 30-lecia”, „Na naszą nutę”, „Śpiewnik Zagorzycki”.

 Galeria