Filia Zagorzyce

w Zagorzyce

 

 Biblioteka Publiczna Zagorzyce znajduje się w nowo wybudowanym - 
Domu Parafialnym w Zagorzycach Dolnych.

 Osoba odpowiedzialna: Pani Katarzyna Róg – starszy bibliotekarz

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 Poniedziałek  9:00 - 15:00

 Wtorek - Piątek  11:30 – 17:30

 Sobota  NIECZYNNE

 

Ferie zimowe w bibliotece

w Zagorzyce

Pożegnanie z kolędą

w Zagorzyce

Tradycyjnie 2 lutego w Matki Boskiej Gromnicznej kończy się okres śpiewania kolęd. W bibliotece Publicznej 30 stycznia odbyło się spotkanie „Pożegnanie z kolędą”, kończące wystawę - szopkę, ilustrującą pastorałkę „W tej kolędzie, kto tu będzie” autorstwa Józefa Woźnika.

Przybyli goście, to głównie młodzież i byli członkowie grupy obrzędowej „Zagorzanie”, którzy pragną wznowić jej działalność. Spotkanie było okazją do rozmowy o naszych tradycjach bożonarodzeniowych. Wszyscy  mogli oglądnąć nagraną w 2013 roku „Zagorzycką kolędę z Herodem” oraz zdjęcia kolędników, nawet z 1972 r. Wspominano też dawne kolędy i pastorałki charakterystyczne dla naszej miejscowości. Kilka z nich także zaśpiewano. Zabrzmiały: „Szła Maryja na Jutrznię”, „Tryumfy Króla Niebieskiego”, „Powstań Dawidzie”, „Nie masz ci, nie masz nad tę gwiazdeczkę” i inne.

Pani bibliotekarka przypomniała pastorałkę „W tej kolędzie…”

Galeria

W tej kolędzie, kto tu będzie

w Zagorzyce

Od 19 grudnia w Bibliotece Publicznej w Zagorzycach można oglądać wystawę- szopkę bożonarodzeniową ilustrującą pastorałkę „W tej kolędzie, kto tu będzie”. Autorem projektu jest pan Józef Woźnik, którego miniatury można było podziwiać od marca do końca czerwca na wystawie „Ocalić od zapomnienia - dawne Zagorzyce”. Jest to jakby bożonarodzeniowy aneks do tejże wystawy, pokazujący, co przydarzyło się poszczególnym pasterzom, którzy spieszyli z darami do szopki.

 Czym różni się pastorałka od kolędy? Upraszczając: kolęda to pieśń religijna, pastorałka – świecka.

Kolęda mówi o narodzeniu Pana Jezusa, zaś pastorałka – raczej o tym, co towarzyszyło Bożemu Narodzeniu, o perypetiach pastuszków z Betlejem. Religijna tematyka bożonarodzeniowa pastorałki poszerzona została o warstwę obyczajową. Jest ona także rodzajem literatury ludowej, tworzonej dla opisania dramatyzmu sytuacji w jakiej znaleźli się pasterze w noc Narodzenia Pańskiego zawierającą dużą dozę komizmu. W Polsce pastorałki rozpowszechnione były szczególnie od XVII wieku. Wykonywane dawniej przez wędrownych muzyków i żaków, oraz chodzących „po kolędzie” grup, stały się z czasem domowymi „skarbami”. Przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie w formie pieśni z melodią, łatwe do zapamiętania, różniły się jednak słowami lub melodią.

Każdy zna chyba pastorałki: „Oj, maluśki, maluśki”, „Północ już była”, czy „Dnia jednego o północy”.

Pastorałka, którą pokazujemy w formie figuralnej, jak to bywa z piosenkami ludowymi, ma także różne wersje. Oto fragment pastorałki, znany bibliotekarce, śpiewany przez jej mamę z Zagorzyc:

W tej kolędzie, kto tu będzie,

każdy się ucieszy,

kto ma jaki podarunek,

niechaj prędko spieszy

Bierz dary z tej miary dla Pana małego

By zdobyć po śmierci zbawienia wiecznego.

 

Kuba stary przyniósł dary masła na talerzu;

Sobek parę gołąbeczków i to jeszcze w pierzu;

Wziął Tomek gomółek i jajeczko gęsie,

A Bartek nie miał co dać, stare kości trzęsie.

 

Walek sprawiał tłuste raki nierychło z wieczora;

Nałożywszy dwie kobiele, biegł z niemi przez pola:

(…)

Biegł Walek, bez szelek po śniegu, po grudzie,

Cieszą się, śmieją się ”cha-cha cha-cha” ludzie.

(…)

Przeto wszyscy oddawajmy temu Panu dary.

Pan to dobry, wszystkim szczodry, przyjmie nas do chwały:

Niech będzie, niech będzie Jezus pochwalony,

Który jest, który jest w żłobie położony.

Wystawa cieszy się zainteresowaniem odwiedzających bibliotekę, zwłaszcza tych najmłodszych. Można tu zobaczyć, jak Kuba niesie masło, Tomek sery i jajo, jeszcze inni: raki, kozę, nawet gołębie. Widać czyhające niebezpieczeństwa. Choć humor starej pastorałki nie zawsze jest poprawny i pedagogiczny, to jednak zachowuje autentyzm starych tekstów.

W polskiej tradycji dopuszcza się śpiewanie kolęd i pastorałek aż do 2 lutego czyli do Święta Ofiarowania Pańskiego, z tego powodu wystawę - szopkę można oglądać w bibliotece do końca stycznia.

Galeria